Multi- instrumentaliste / zangeres Sarah Buechi (Luzern 1981) leerde vioolspelen op 5 jarige leeftijd, later kwamen daar piano en gitaar bij. In haar jonge jaren speelde zij rockmuziek, tot 2007 studeerde ze aan de afdeling jazz van de Hochschule für Musik en volgde een cursus van 1 1/2 jaar aan het beroemde Karnataka College of Percussion in Bangalore, India. Sindsdien beheerst ze ook veel elementen uit de Indiase muziek.

Dit is haar 6e album en het 4de voor Intakt Records, haar sextet Contradiction of Happiness bestaat uit Vincent Membrez op piano, Wolfgang Zwiauer op el. bas, Lionel Friedli op drums, Estelle op viool, Isabelle Gottraux op altviool en Sara Oswald op cello. Deze a-typische samenstelling zorgt voor veel muzikale ruimte en polyfonische mogelijkheden. Met deze groep debuteerde ze in 2018 op de Jazzmeile in Jena, daar ontstond mede door programmaleider Thomas Eckardt het idee om het septet samen te brengen met leden van het Jenear Philharmonie. In eerste instantie ontstonden 5 stukken die met dirigent Simon Gaudenz werden uitgevoerd en die ondanks de enorme tijdsdruk zoveel succes teweeg brachten dat Sarah besloot het project verder te ontwikkelen. Uiteindelijk heeft dat geleid tot dit album opgenomen in het Volkshaus in Jena, het resultaat van deze mix van muzikanten uit zo’n verschillende achtergrond mag gerust geslaagd genoemd worden in die zin dat het blijkbaar mogelijk is om een werkbare synthese te vormen tussen klassiek en jazz en/of improvisatie muziek.

Al jarenlang was de combinatie van jazz met klassieke muziek een muzikaal vraagteken, maar inmiddels zijn de grenzen wat vervaagd en kijkt niemand meer op van de samenwerking tussen jazzmusici en hun klassieke collega’s, voorbeelden van geslaagde opnamen zijn volop te vinden. Dat is in zekere zin ook wel hier het geval, maar de vocale rol van Sarah Buechi zit hier wel tussen als spelbreker, zangeres kun je haar nauwelijks noemen, ze declameert haar teksten, voornamelijk in het Engels, maar een sterke zeggingskracht ontbeert haar ten enenmale. Daar komt nog bij dat de teksten van haar vocale voordracht (gelukkig wel aanwezig in het cd hoesje) best wel poëtisch verantwoord zijn, maar het klinkt allemaal wat te gedragen en zwaar, een moedige poging om Zwitserse volksmuziek te mengen met klassieke klanken en jazz elementen en de vaak verrassende literaire teksten van Buechli, maar in mijn auditieve optiek vind ik dit album niet een echt geslaagde coöperatie, ik heb het gecategoriseerd onder de noemer jazz, maar inmiddels staat muziek van deze aard zo ver weg van deze muziekvorm dat we er misschien een nieuwe naam voor moeten vinden, terwijl ik anderzijds een fervent tegenstander ben van het indelen in hokjes zoals nietszeggende kreten als Indie Rock en Americana.

Een ieder moet zijn eigen oordeel vellen over dit album, mijn mening is maar een druppel in het totale zwembad aan oordelen en instrumentaal klinkt het allemaal als een Zwitsers uurwerk, dus take a chance!

Jan van Leersum.